بدفهمی ما از مفهوم آزادی بیان

با درود بر خوانندگان فهیم وبلاگ آراسپ

سالهاست به کار وبلاگ نویسی مشغولم. اگر بتوان آن را کاری یا شغلی به حساب آورد؛ البته از نوع بی جیره و مواجب اش! با وجود همه مشغله ها، در طول این سالیان تلاش کرده ام وبلاگ شخصی ام را سرپا نگه دارم. همین وبلاگ نویسی به من کمک کرد تا در فضای مجازی دوستان بسیار آگاه و فرهیخته ای بیابم که دوستی‌شان در طول این سالها همواره مایه افتخار من بوده و هست. ادعایی بر دانستن ندارم که اصولاً همین ادعا خود می تواند بزرگترین دلیل بر نادانی یک فرد باشد. اما همیشه سعی کرده ام بدون سند و مدرک حرفی نزنم و مطلبی ننویسم. از انتقادات منصفانه و مؤدبانه نیز هرگز گریزان نبوده و نیستم. بزرگترین سند اثبات این حرف انتشار آزادانه دیدگاه های خوانندگان وبلاگ - بدون هیچ جرح و تعدیل – در طی همه این سالها بوده است. هیچ‌گاه برای انتشار نظرات دیگران، تأییدیه و ممیزی نگذاشته ام. اما متأسفم که بگویم زین پس این کار را خواهم کرد! چرا که بعضی از ما – فقط بعضی ها! - هنوز معنای درست "آزادی بیان" را نیاموخته ایم. گمان می‌کنیم آزادی بیان این است که حق داشته باشیم هر دروغی بگوییم و هر توهینی بکنیم و مخاطب ما هم حق اعتراض یا حتی پاسخگویی نداشته باشد! 

این است حکایت ما و تعدادی از خوانندگان وبلاگ آراسپ. نمی دانم به کجا وابسته اند و اسیر چه مشکلات روحی و روانی هستند؟! اما هر چه هست، راه را در فحاشی و اتهام زنی دیده اند. با عنوان "ناشناس" می آیند و خیلی راحت فحاشی می کنند. به این سبب که می دانند دیدگاه هایشان پاک نخواهد شد! یکی دو بار سکوت کردیم. بار سوم (در نوشتار "سخنان روشنگرانه یک هم‌میهن...") مجبور به پاسخگویی شدیم. حالا آمدیم و می بینیم چهار کامنت گذاشته‌اند پر از توهین و دشنام!

پس ای دوست ناشناس! بدان که از این پس به احترام خوانندگان فهیم وبلاگ آراسپ، دیدگاه‌های توهین آمیز و بی ادبانه تو در این وبلاگ جایی نخواهد داشت! حالا برو ننه من غریبم بازی در بیاور و بگو که اینها آزادی بیان را نقض می کنند و خوی استبدادی دارند و... اما هیچ کجای دنیا به آدم بی ادب و دروغگو اجازه نمی دهند هر چه دلش خواست بگوید و هر کاری خواست انجام دهد. اگر در این مملکت قانونی نیست، من هم مجبورم دیدگاه‌های توهین آمیزت را حذف کنم. امیدوارم کمی ادب بیاموزی و از این پس ارزش داشته هایت را بدانی! اگر دیگران به تو آزادی بیان نمی دهند، ایراد را در کلام و رفتار خودت جستجو کن! ایمیل ام را که داری! وقتی ادب شدی خبرم کن تا دوباره صفحه "نظرات وبلاگ" را باز کنم! 

                                                                                                                           بزرگمهر