۱۳۹۲ مرداد ۳, پنجشنبه

احمدشاه ايران را فروخت و رضاشاه به خون دل ساخت...

احمدشاه و سردار سپه

  روزهاي سرنوشت سازي است... نمايندگان حامي "سردار سپه" خود را براي تهيه مقدمات تشكيل مجلس موسسان و اعلام خلع سلطنت "احمدشاه قاجار" آماده مي كنند. در شرايطي كه پادشاه لاابالي مدت‌هاست مملكت را به حال خود رها كرده و رهسپار فرانسه شده، بسياري از رجال ميهن ناراضي از بلاتكليفي موجود و نگران از آينده ايران، در تلاش اند تا هر چه سريعتر راه حلي براي بهبود اوضاع كشور بيابند. نوكران روس و انگليس همه جا هستند و حركت هر جنبنده اي را به سرعت ثبت و ضبط كرده و به سفارت‌خانه هاي دو كشور گزارش مي دهند. فضاي سياسي ايران به دو پاره تقسيم گرديده است:


در يك سوي ميدان، هواخواهان سردار سپه ايستاده اند. نظاميِ با لياقتي كه در اندك زماني توانسته رنگ آرامش و امنيت را به ايران بازگرداند و پس از مدت ها بار ديگر نام "ايران" را به عنوان يك سرزمين واحد و يكپارچه زنده سازد. بسياري از مردم كه حالا ديگر خود را اسير خان‌ها و تيول‌داران و راهزنان محلي و حكومتي نمي بينند، خوش بينانه چشم به راه آينده هستند. بسياري از روشنفكران و نويسندگان و حتي بخش قابل از توجهي از روحانيون جملگي با مشاهده اقدامات رضاخان و سر و سامان نسبي اوضاع كشور به اين تغييرات قريب الوقوع روي خوش نشان داده اند و اميدوارند جلوس سردار سپه بر سرير پادشاهي، دست چپاول روس و انگليس و ايادي وطني‌شان را از جان و مال و ناموس ملت كوتاه كند. 

در سوي ديگر ميدان اما شاهزادگان و خان هاي قاجار، عوامل انگليس، سرسپردگان روس و بخشي از روحانيون متحجر قرار دارند كه دگرگوني چهره مملكت را هم راستا با منافع خائنانه خود نمي بينند. رفتن آن شاه بي لياقت (احمدشاه قاجار) و خانواده اش و آمدن سردار مقتدري چون رضاخان به هيچ وجه خوشايند اينان نيست. چرا كه به خوبي دريافته اند انقراض سلسله قاجار پاياني است بر مفت خواري هاي اين جماعت و بر چيده شدن خوان عريض و طويلي كه سال هاي سال بر پايه خيانت رجاله هاي داخلي و استعمارگران خارجي در گوشه و كنار مملكت پهن كرده بودند.

در واپسين لحظات اين تحول تاريخي، اقليت دشمنان سردار سپه در مجلس شوراي ملي به رهبري "سيد حسن مدرس" با كمك تعدادي از عوامل انگليس و شاهزاده هاي قجري كه منافع خود را در آستانه نابودي كامل مي‌بينند با طرح ريزي نقشه بازگرداندن احمدشاه به ايران، تلاش مذبوحانه اي را براي مقابله با افزايش قدرت و محبوبيت روزافزون سردار سپه آغاز مي كنند. قرار مي شود يك فرستاده روانه فرانسه كنند تا شاه فربه قاجار را تشويق به بازگشت كند تا از او نمادي بسازند براي گرد آمدن دشمنان رضاخان و مقابله با اقدامات او. قرعه فال به نام "علي اصغر رحيم زاده صفوي" مي افتد، مدير روزنامه آسياي وسطي و از نزديكان احمدشاه. رحيم زاده بدون فوت وقت عازم فرانسه مي شود. پس از مدتي جستجو، سرانجام احمدشاه را در يكي از پلاژهاي شهر بندري نيس در جنوب فرانسه مي يابد! به ديدارش مي رود و چند ساعتي با او صحبت مي كند. به هر نحو ممكن تلاش مي كند تا نظر شاه قاجار را براي بازگشت به ايران جلب كند. پاسخي كه احمدشاه به رحيم زاده مي دهد، به راستي مايه عبرت تاريخ است. ماجرا را از زبان خود رحيم زاده صفوي مي خوانيم: 

"روزي كه شرفياب شده بودم تا مطالبي در مورد احساسات مردم ايران و انتظاراتشان ]!! [مطرح كنم، احمدشاه مرا خواست و گُلباران خيابان ها و شادماني اهالي نيس را نشان داده و گفت: رحيم زاده مي بيني اين ها دنيا را چگونه با شور و عشق و شادماني مي گذرانند. حالا تو مي گويي من اين منظره هاي زيبا را ول كنم و بروم ايران با لُرها و كردها سر و كله بزنم...؟"

البته اين بي غيرتي و وطن فروشي شاه قاجار مسبوق به سابقه نيز بوده است. وي چند سالي پيشتر، موافقت خود با قرارداد ننگين 1919 را كه عملا ايران را به يكي از مستعمرات بريتانيا مبدل مي ساخت، به دريافت مقرري ماهانه مادام العمر از دولت فخيمه بريتانيا منوط كرده بود! مسلما چنين پادشاهي كه خاك مملكتش را به چند هزار ليره مواجب ماهيانه بفروشد، در چنان بزنگاه تاريخي پاسخي بهتر از آنچه خوانديم به نوكران متوقعش نخواهد داد! 

انتشار اسناد تاريخي متعدد در اين زمينه جاي ترديدي در ميهن فروشي احمدشاه و اعوان و انصارش باقي نمي‌گذارد و در عين حال پاسخ دندان شكني است به دشمنان بي وجود رضاشاه پهلوي كه هنوز هم با دروغ پردازي و تحريف تاريخ تلاش مي كنند از احمدشاه چهره يك شاه آزاديخواه و مظلوم را ترسيم كنند كه در چنگال رضاخان قلدر ديكتاتور گرفتار آمد و بر خلاف ميل باطني ناچار به ترك ميهن‌اش شد!!!

در نامه سر پرسي كاكس (وزير مختار انگليس در ايران) به وثوق الدوله، نخست وزير وقت، در تاريخ 17 امرداد 1298 (9 آگوست 1919) چنين مي خوانيم:

"عطف به قراردادي كه امروز ميان دولتين ايران و انگليس امضا شد... افتخار دارم نتيجه مكاتباتي را كه با حكومت متبوع خود درباره شخص اعليحضرت سلطان احمدشاه انجام داده ام به استحضار برسانم... كابينه انگلستان چنين نظر داده است كه جلب موافقت پارلمان بريتانيا با آن قسمت از درخواست اعليحضرت كه يك مقرري ثابت مادام العمر به ايشان پرداخت شود عملا غيرممكن است. اما در مقابل، دولت متبوع من حاضر است پرداخت مقرري فعلي اعليحضرت را كماكان ادامه دهد، مشروط بر آن كه معظم له از صميم قلب حامي كابينه عاليجناب باشند و آن را بر سر كار نگه دارند. صرف نظر از اطمينان هايي كه تا به حال داده شده، اجازه مي‌خواهم اين نكته را نيز شخصا اضافه كنم كه اعليحضرت مي توانند اميدوار باشند كه پس از آنكه وضع مالي ايران تحت قرارداد جديد ]قرارداد 1919[ سر و ساماني پيدا كرد، شخص مقام سلطنت و كارمندان دربار ايشان بالمآل از اين افزايش درآمد داخلي سهمي شايان و قابل ملاحظه خواهند برد."

در روز بسته شدن پیمان، سرپرسی کاکس در نامه ای به وثوق الدوله نوشت: "... موجب بسی خوشوقتی است که به آگاهی حضرت اشرف برسانیم که دولت اعلیحضرت پادشاه بریتانیا مرا مجاز نموده است به آگاهی برسانم که بر پایه پیمانی که امروز 9 اوت 1919 میان دولت اعلیحضرت پادشاه بریتانیای کبیر و دولت ایران بسته شده، دولت پادشاهی بریتانیای کبیر آماده است تا حسن خدمت و پشتیبانی خود را در اختیار حضرت اشرف گذاشته و در آینده چنانچه لازم باشد به حضرت اشرف پناهندگی سیاسی در امپراتوری بریتانیا اعطاء نماید."

علاوه بر احمدشاه، نخست وزير وقت (وثوق الدوله) و دو تن از وزيرانش (صارم الدوله و نصرت الدوله فيروز) نيز از مواهب دولت فخيمه بريتانيا بي بهره نمانده بودند و هر يك مبلغي بابت خوش خدمتي هايشان در راه انعقاد اين قرارداد خائنانه دريافت كرده بودند. سيد حسن تقي زاده درباره آن سه وزير چنين مي گويد:

"صد و سي و يك هزار ليره كه چهارصد هزار تومان شد، دويست هزار تومانش را وثوق الدوله، صدهزار تومان صارم الدوله و صد هزار تومان هم نصرت الدوله (پسر فرمانفرما) برداشتند... اعليحضرت رضاشاه كه سر كار آمد گفت: این حرام زاده ها پول از خارجه گرفته اند، باید پس بدهند. من وزیر مالیه بودم و مأمور شدم که این پول‌ها را پس بگیرم؛ و گرفتم..."


رضاشاه بزرگ



حال ببينيم در مقابل اين رفتارهاي خائنانه دوله ها و سلطنه هاي قاجاري، سردار سپه به چه مي انديشيده و چه آرزوهايي براي ايران داشته است. در كتاب "سفرنامه خوزستان" از زبان رضاشاه چنين مي خوانيم: 

"...از حب وطن راسخ تر هیچ ریشه محبتی در قلب انسان فرو نرفته است... خدا عمر بدهد که این وطن جذاب و عزیز را به قدری آباد کنم که حتي خائنان راحت‌طلب سست‌عنصر عیاش [کنایه به احمدشاه است] هم آن را ترک نگویند و خارجه را بر آن ترجیح ندهند."

بلي! رضاشاه چنين ايراني مي خواست و در طول كمتر از بيست سال حضورش در سپهر سياست ايران زمين (از تصدي وزارت جنگ تا خاتمه سلطنت) تلاش فراواني در برآورده شدن آرزوهاي خود و هم‌انديشان خويش متحمل گرديد. ايراني كه رضاشاه در آخرين روزهاي شهريور 1320 براي هميشه آن را ترك گفت، گام هاي بلندي به سوي پيشرفت و نوسازي برداشته بود و از بسياري جهات با ايراني كه سلسله فاسد قاجار بر جاي گذارد قابل قياس نبود. هر چند سرنوشت به گونه اي رقم خورد كه رضاشاه نتواند در خاك وطن به خواب ابدي فرو رود و به رسم روزگار همچون بسياري ديگر از دلسوزان ايران زمين در ديار غربت و تبعيد چشم از جهان فرو بست. اما بدون ترديد نام و ياد او همواره در حافظه دوستداران ميهن باقي خواهد ماند. 

روانش شاد، يادش گرامي و راهش پررهرو باد

پاينده ايران

بزرگمهر


۶ نظر:

  1. در دلسوزی رضا شاه به حال ایران و لیاقت او همین بس که یک راه آهن ساخت که پس از ۸۰ سال هنوز قابل استفاه است، و در بی‌ لیاقتی و حماقت احمدی نژاد همین بس که راه آهن اصفهان به شیراز که ساخت پس از یک بار مصرف دیگر قابل استفاده نبود.

    پاسخحذف
  2. ravan paak reza shah shaad bashad

    پاسخحذف
  3. با درود
    عکسی در قدیم از مجلس اول بعد از مشروطه موجود هست که به ان دسترسی ندارم اگر ممکن است آنرا پیدا و چاپ کنید تا دشمنان پهلوی متوجه شوند که رضا شاه بود که کشور را از دست آخوند های مفتخور که به روی مشروطه خیمه زده بودند نجات داد و همچنین مشروطه را ، در این عکس تمام نمایندگان مجلس مشروطه آخوند و یا از دوله های قجری هستند و از نمایندگان مردم خبری نیست .
    چون امکانات اطلاع رسانی دارد عکس را لطفا پیدا و چاپ کنید .

    پاسخحذف
  4. http://kerdarnik.blogspot.nl/2013/04/blog-post_2870.html
    لطفآ این لینک را هم بخوانید

    پاسخحذف
  5. لطفآ این لینک را هم بخوانید
    http://kerdarnik.blogspot.nl/2013/04/blog-post_2870.html

    پاسخحذف
  6. رضا شاه همیشه در یاد و خاطر مردم ایران خواهد ماند و فراموش نخواهد شد و بدون اغراق و به جز عده محدودی از آخوند زاده‌های قجری همه ایران دوستان واقعی از کوچک و بزرگ و جوان و پیر به این مرد بزرگ احترام میذارند چون دلیلی برای بد بودن اون خدا بیامرز نمیبینند.. ۱ ۲هفته پیش در خانهٔ دوستی‌ مهمان بودم که در اون محفل با یک هموطن آشنا شدم که در خلال صحبتهأیی که پیرامون ایران و سیاست و اقتصاد داشتیم متوجه شدم که این هموطن نظر مثبتی نسبت به رضا شاه نداره و جالب این که دلیل خاصی‌ هم برای این کارش به جز تعصب بیجای قومیتی به خاطر آذری بودن قاجار ها نداشت و چون خودش هم آذری بود سعی‌ در توجیه و دفاع از پادشاهان قاجار در مذمت پادشاهان پهلوی رو داشت و شاید اگر بیشتر وقت بود که صحبت کنیم امکان داشت که بحث ما به تبعیض و حق و حقوق قومیت‌های ایرانی‌ و تجزیه طلبی هم برسد کما این که این موضوع در فضای مجازی هم اتفاق افتاد و دیدیم که کسانی‌ به این مرد بزرگ بی‌ احترامی میکنند که به لینکهای اعتراضی به سیاست‌های بی‌بی‌سی در حمایت از تجزیه طلبان هم منفی میدند !

    روحش شاد..

    پاسخحذف