این بار هم رژیم جمهوری اسلامی برای به حاشیه کشاندن اجلاس حقوق بشر در شهر ژنو سوییس دست به ترفند جدیدی زد و در واکنش به انتشار
گزارش احمد شهید گزارشگر ویژه بررسی عملکرد جمهوری اسلامی در زمینه حقوق بشر، با
اعزام جمعی از شخصیت های فرهنگی، هنری، اجتماعی و تعدادی از نمایندگان اقلیت های
قومی و دینی تلاش کرد تا گزارش های منتشر شده پیرامون نقض گسترده حقوق بشر در
ایران را تحت الشعاع قرار دهد. البته پرونده جمهوری اسلامی در زمینه نقض حقوق بشر
بقدری سیاه و سنگین است که دیگر اینگونه نمایش ها و تبلیغات سودی برای مسئولان رژیم
نخواهد داشت. اما آنچه مایه تعجب و تأسف همگان گردید، حضور چهره هایی نظیر داوود
رشیدی، بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون ایران و کاپیتان هوشنگ شهبازی خلبان معروف
(اخیراً معروف شده!) ایرانی در این اجلاس برای حمایت از رژیم و جلوگیری از اتخاذ
تحریم های بیشتر و سنگین تر علیه جمهوری اسلامی بود.
داوود رشیدی: سقوط اخلاقی یک هنرمند
همان طور که اشاره شد، رژیم جمهوری
اسلامی در اجلاس ژنو برای مقابله با گزارش های منتشر شده پیرامون نقض آشکار و
گسترده حقوق بشر در ایران، تلاش کرد با قشون کشی و استفاده ابزاری از برخی شخصیت
های شناخته شده اندک آبرویی برای خود دست و پا کند و گزارشات منتشر شده در این خصوص را با
چالش مواجه سازد. علاوه بر شخصیت هایی نظیر کاپیتان شهبازی، غلامعلی افروز،
نمایندگان اقلیت های دینی و... داوود رشیدی نیز در این اجلاس شرکت کرد و
اتفاقاً حضور او بیش از سایرین خبرساز شد. یک دلیل آن سابقه این هنرمند و حمایت
های پیشین وی از اصلاح طلبان بود و دلیل دیگر این خبرسازی، شاید اظهار نظرهای خود
او که وضعیت هنر ایران، بویژه سینما را وضعیتی مطلوب و آزاد توصیف کرد و هنرمندانی که طی سالیان اخیر از ایران خارج شده و از فضای سانسور حاکم بر سینمای ایران
شکایت دارند را افرادی خودفروخته خواند!
هنوز مشخص نیست که چه وعده هایی به داوود
رشیدی در قبال این حضور و اظهارنظرها داده شده است که او ترجیح داده پس از چند دهه
فعالیت آبرومندانه در عرصه سینما و تلویزیون چنین بی محابا خط بطلانی بر شهرت و
محبوبیت (نسبی) خود در میان مردم بکشد؟ آنچه بیشتر مایه تأسف است، ادبیات این فرد در
توصیف همکاران و دوستان سابق خود بود که آنان را به خودفروختگی و تلاش برای بدنام
کردن سینمای ایران متهم نمود! باید از آقای داوود رشیدی پرسید که به راستی چه کسی
در شرایط کنونی نقش خودفروخته را ایفا می کند و عامل بدنامی سینمای ایران زمین
است؟
کاپیتان شهبازی: حفظ جان مسافران یا منافع
حکومت؟
یکی دیگر از شخصیت های خبرساز ایران در حاشیه اجلاس ژنو کاپیتان هوشنگ شهبازی بود. همان خلبانی که در هنگام فرود هواپیمای بوئینگ خط مسکو – تهران هواپیمایی ایران ایر علیرغم باز نشدن چرخ جلوی هواپیما، با مهارت خاصی موفق به نشاندن هواپیما بر روی باند شد و در این میان قطره خونی هم از بینی هیچ یک از مسافران نریخت. بی اعتنایی مسئولان جمهوری اسلامی به این اقدام متهورانه و تحسین برانگیز خلبان یاد شده، سبب شد تا کاپیتان شهبازی بیش از پیش در میان مردم محبوب شود و مورد تشویق و حمایت آنان قرار گیرد. اما متأسفانه او هم قدر این محبوبیت را ندانست و به ابزاری در دست مقامات جمهوری اسلامی تبدیل شد. کاپیتان شهبازی هم به ژنو رفت و طی سخنرانی مبسوطی امریکا و غرب را به سیاسی کاری و نقض حقوق بشری که خود ادعایش را دارند متهم کرد و از جهانیان خواست به تحریمهای ایران پایان دهند! نفس عمل ایشان قابل تقدیر است. اگر ایشان به عنوان یک شخصیت مستقل (و نه در قالب یک هیأت اعزامی از سوی جمهوری اسلامی) در این اجلاس شرکت می جست و ضمن اعلام این موضوع که حرکت او به هیچ وجه جنبه سیاسی نداشته و نباید از سوی هیچ دولت یا نهادی مورد سوءاستفاده سیاسی قرار گیرد و تنها دارای جنبه های بشر دوستانه میباشد، از لزوم لغو تحریم های صنعت هواپیمایی ایران برای تأمین تجهیزات و قطعات جدیدتر و خرید هواپیماهای بهتر در جهت ارتقای امنیت مسافران سخن می گفت، نه تنها هیچ جای اعتراضی وجود نداشت، بلکه حرکت ایشان شایسته تشویق و حمایت هم بود. اما زمانی که وی در معیت گروه اعزامی جمهوری اسلامی به چنین اجلاسی می رود و در سخنرانی خود به نوعی از عملکرد رژیم حمایت و غربی ها را به نقض حقوق انسان ها (از راه تحریم جمهوری اسلامی!) متهم می سازد، می بایست از ایشان هم این سئوال را پرسید که مسئول و مقصر اصلی تحریم ایران کیست؟ آیا آمریکا و سایر کشورهای تحریمکننده ایران مسئول جان مسافران خطوط هوایی ایران هستند؟ یا مسئولان بیخرد و نادان جمهوری اسلامی که 33 سال است به جنگ جهانیان رفته اند و هر روز با ایجاد آشوب و فتنه جدیدی در گوشه ای از این گیتی موجبات تحریم های بیشتر و افزایش فشار بر زندگی مردم ایران را ایجاد می نمایند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر